«پس از اعطای فرمان مشروطیت و تشکیل مجلس شورا در روز یک شنبه هیجدهم شعبان 1324 شخص نظامالملک به نیابت، این گونه خطابهی شاه را قرائت کرد: بسم الله الرّحمن الرّحیم منّت خدای را که آن چه سالها در نظر داشتیم امروز به عونالله –-تعالی-- از قوّه به فعل درآمد. زهی روز مبارک و میمون که روز افتتاح مجلس شورای ملّی است که رشتههای امور دولتی و مملکتی را به هم مربوط و منتقل میدارد و علایق مابین دولت و ملّت را متین و محکم میسازد. مجلسی که مظهر افکار عامّه و احتیاجات اهالی مملکت است. مجلسی که نگهبان عدل و داد شخص همایون ماست. در حفظ ودایعی که ذات واجبالوجود به کف کفایت ما سپرده. امروز روزی است که بر دوستی و داد و اتّحاد ما بین دولت و ملّت افزوده میشود و اساس دولت و ملّت بر شالودهی محکم گزارده میشود و امروز روزی است که یقین داریم رؤسای محترم ملّت و وزرای دولتخواه دولت و امنا و اعیان و تجّار و عموم رعایای صدیقالملک در اجرای قوانین شرع انور و تربیت و تنظیم دوایر دولتی و اجرای اصلاحات لازمه و تهیّهی اسباب و لوازم امنیّت و رفاهیّت قاطبهی اهالی وطن ما بکوشند و هیچ منظوری نداشته باشند، جز مصالح دولت و ملّت و منافع اهالی مملکت. بدیهی است که هیچ کدام از شماها منتخبین انتخاب نشدید مگر به واسطهی تفوّق و رجحانی که از حیث اخلاق و معلومات بر اغلب مردم داشتهاید و خود این نکته باعث اطمینان خاطر و قوّت قلب ماست و رجاء واثق داریم که با کمال دانش و بینش و بیغرضی در این جادهی مقدّس قدم خواهید زد و تکالیف خود را کمال صداقت و درستی انجام خواهید داد چون قاطبهی اهالی را مثل فرزندان خود دوست داریم و نیک و بد خودمان میدانیم و در خشنودی و مسرّت و غم و الم آنها سهیم و شریکیم. باز لازم است که خاطر شما را به این نکته معطوف داریم که تا امروز نتیجهی اعمال هر کدام از شماها فقط عاید خودتان بود و بس؛ ولی امروز شامل حال هزاران نفوس است که شماها را انتخاب کردهاند و منتظرند که با خلوص نیّت و پاکی عقیدت به دولت و ملّت خود خدمت کنید. پس باید کاری بکنید که در پیش خدا مسؤول و در نزد ما شرمنده و خجل نباشید. این پند و نصیحت ما را هیچ گاه فراموش نکنید و آنی از مسؤولیّت بزرگی که بر عهده گرفتهاید غافل نباشید و بدانید که خداوند متعال ناظر حقیقی اعمال ماهاست و حافظ حقوق و حقانیّت. دست خدا همراه شما بروید مسؤولیّتی را که بر عهده گرفتهاید با صداقت و درستی انجام بدهید و به فضل قادر متعال و توجّه ما مستظهر و امیدوار باشید.»[1]
[1] - ص 124 - محمّدعلیشاه و مشروطیت - ناصر نجمی 1377
2- آینه عیبنما، نگاهی به دوران قاجاریه، علی جلالپور، انتشارات گفتمان اندیشه معاصر، 1394، ص 368