ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
«فتحعلیشاه برادری به نام حسینقلیخان که هم نام پدرش بود داشت و علّت هم نام بودن این بود که چون پدرش کشته شد فرزندی که از زنش به دنیا آمد نام او را حسینقلیخان نهادند که به حسینقلیخان دوم مشهور شد و لقب جهان سوز منتسب به حسینقلیخان اوّل میباشد و امّا علّت وجه تسمیهی جهان سوز این بوده که حسینقلیخان که برای دیدار آقامحمّدخان به شیراز رفته بود در بازگشت کریمخان حکمرانی دامغان را به او داد و چون بدان جا رسید داعیهی اجدادیش در او پیدا شد و نخست در صدد برآمد که دشمنان خانوادگی را از میان بر دارد و با لشکری به استرآباد تاخت و گروهی از سران یوخاریباش را کشت و در این واقعه بیرحمی و خونریزی بسیار کرد و به همین جهت بود که او را جهان سوز لقب دادند.»[1]
[1] - ص 40 - جلد اول - تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران در دورهی قاجاریه - سعید نفیسی
2 - آینه عیبنما، نگاهی به دوران قاجاریه، علی جلالپور، انتشارات گفتمان اندیشه معاصر، 1394، ص 109