پیام تاریخ
بحث های تاریخ ایرانپیام تاریخ
بحث های تاریخ ایراناصلاح تقویم در زمان رضا شاه
اصلاح تقویم
«در سال 1304 شمسی مطابق 1343 قمری که ایشان به عنوان ریاست ورزاء زمام امور را در دست داشتند به موجب قانونی که یازدهم فروردین همان سال از مجلس گذشت اصلاح وضع تقسیم زمان به موحب آن قانون عملی گردید و به موجب آن قانون نقطه‌ی مبداء سال هجرت است و سال رسمی شمسی مرکب از 12 ماه به اسامی فارسی ایران قدیم که هر یک حکایت از فرشته و یاوران مقدّسی می‌کند نامگذاری شده که از فروردین تا اسفند اکنون معمول است. شش ماه نیمه اول سال هر ماه 31 روز، شش ماه نیمه دوم هر ماه 30 روز است و برای رفع کبیسه در هر چهار سال اسفند 29 روز به شمار می‌آید. در همان حال ماه‌های قمری نیز برای حفظ و رعایت رسوم و آداب دینی در تقویم ایران معتبر شناخته شد؛ زیرا که مدار عبادات و ایّام متبرّکه که میلاد یا شهادت یا وفات معصومین و میلاد حضرت رسول اکرم نیز رسماً شناخته و مقرّر شده است و تاریخ مستهجن«خطا و ایغور» به کلّی منسوخ گردید.
این قانون با نظر مطّلعین به علم نجوم تهیّه شده بود. مخصوصاً با راهنمایی‌های سودمند مرحوم حسن تقی‌زاده که در علم نجوم و تواریخ اطّلاع کامل داشته و در حین تصویب قانون نماینده مجلس بود تهیّه و تنظیم شده و از فروردین 1304 تا کنون تقسیم زمان بر طبق آن قانون معلوم و رعایت می‌شود. امید که همواره سال‌ها و قرن‌ها بر کشور ایران و باشندگان آن مبارک و میمون باشد. ای کاش که در دفاتر اسناد رسمی و ثبت وقایع حوادث هر دو تاریخ هجری قمری و هم شمسی توأماً قید می‌شد تا در آتیه برای مورّخین و مسؤولین ادرای و قضایی اشتباه و سهو روی ندهد. در سال حاضر که مطابق 1396 قمری است بر حسب نظر دوربین اعلیحضرت شاهنشاه آریامهر مبداء جدیدی برای تاریخ شمسی ایران وضع شد که مبداء آن عصرِ سیروس کبیر و به تاریخ شاهنشاهی موسوم است و منطبق می‌شد با 2535.»[1]
[1] .حکمت علی اصغر. سی خاطره از عصر فرخنده پهلوی . ص 180.
2- آینه عیب‌نما، نگاهی به دوران پهلوی، علی جلالپور، انتشارات گفتمان اندیشه معاصر، 1396، ص 130
